Infectieziekten die overgedragen worden door andere steekmuggen

Japanse encefalitis 

Japanse encefalitis wordt veroorzaakt door het Japanse encefalitisvirus. De ziekte vormt een groot gezondheidsprobleem in Zuid- en Zuidoost-Azië. Het kan ook voorkomen in het uiterste noordoosten van Australië. Het virus komt voor bij varkens en watervogels en kan ook naar de mens overgedragen worden door bepaalde soorten muggen van het Culex geslacht, waartoe ook de huismug behoort. Mensen zijn zogenaamde doodlopende of ‘dead end’ gastheren Organisme dat een ziekteverwekker kan herbergen. In de context van de ecologie van de mug, is gastheer Organisme dat een ziekteverwekker kan herbergen. In de context van de ecologie van de mug, is gastheer de soort waar de mug zich op voedt. de soort waar de mug zich op voedt. voor het virus, omdat het virus zich in deze gastheren Organisme dat een ziekteverwekker kan herbergen. In de context van de ecologie van de mug, is gastheer Organisme dat een ziekteverwekker kan herbergen. In de context van de ecologie van de mug, is gastheer de soort waar de mug zich op voedt. de soort waar de mug zich op voedt. niet verder ontwikkelt, zodat er onvoldoende virus in het bloed is om bij een beet de mug te besmetten en zo de verdere overdracht van de ziekte mogelijk te maken.

Wat zijn de ziekteverschijnselen en complicaties?

De meeste infecties gaan onopgemerkt voorbij, of met milde klachten. Na een incubatietijd Tijd tussen het moment van besmetting en het ontstaan van symptomen. van 5 tot 15 dagen treden dan ziekteverschijnselen op als koorts, spierpijn en hoofdpijn. Bij kinderen kan ook buikpijn en braken voorkomen. Bij deze milde vormen is er genezing na enkele dagen. 

Bij een minderheid (ongeveer één persoon op 200 tot 250) ontstaan ernstige verschijnselen zoals een encefalitis (hersenontsteking) of meningitis (hersenvliesontsteking). Dit komt vaker voor bij jonge kinderen en bij ouderen. Eén patiënt op drie met ernstige ziekte overlijdt hieraan. Indien de patiënt overleeft, zijn blijvende neurologische of psychiatrische gevolgen mogelijk. Volwassenen die leven in gebieden waar Japanse encefalitis endemisch De voortdurende circulatie van bepaalde ziekteverwekkers in een populatie of gebied. is, ontwikkelen meestal een vorm van immuniteit.

Hoe wordt de diagnose van Japanse encefalitis gesteld?

Als de arts een vermoeden van Japanse encefalitis heeft, kan de diagnose met een bloedname of met een lumbaalpunctie (ruggenprik) gesteld worden. Afhankelijk van de fase van de ziekte kunnen verschillende testen gebruikt worden, zoals een PCR Staat voor ‘Polymerase chain reaction’ of ‘polymerasekettingreactie’. Deze techniek wordt in laboratoria gebruikt om DNA-fragmenten te vermeerderen. Hierdoor kan de aanwezigheid van ziekteverwekkers op een snelle manier vastgesteld worden. -test en serologie Ook wel serologische test. Hierbij worden antilichamen (die door het lichaam worden aangemaakt als reactie op de aanwezigheid van een ziekteverwekker) in een bloedmonster gemeten. . 

Hoe wordt de ziekte behandeld en voorkomen?

Er is geen specifieke behandeling voor Japanse encefalitis, de aanpak is symptomatisch. 

Er zijn vaccins beschikbaar, die breed gebruikt worden in de landen waar Japanse encefalitis endemisch De voortdurende circulatie van bepaalde ziekteverwekkers in een populatie of gebied. (voortdurende circulatie in een populatie of gebied) is. Afhankelijk van het type en de duur van verblijf wordt vaccinatie soms ook aan reizigers aangeraden. Daarnaast gebeurt preventie door het voorkomen van muggenbeten.